Jans: "Alsjeblieft geniet van het leven. Het kan zo voorbij zijn"
Ron Jans begint ook een jaartje ouder te worden. Het einde van zijn trainerscarrière is in zicht, maar niet alleen dat: Jans lijkt zich bewust te zijn van zijn sterfelijkheid.
"Naarmate je ouder wordt, word je ook steeds meer geconfronteerd met je sterfelijkheid", opent Jans in gesprek met De Gelderlander. "Mijn ouders en schoonouders zijn al een paar jaar weg . Onlangs moesten we Jerry, een goede vriend van pas 53 jaar oud, begraven. Leeftijdgenoot Wout Holverda, tegen wie ik eindeloos vaak heb gevoetbald, muziekhelden als Frank Zappa en David Bowie; ze zijn er niet meer. Daar sta ik nadrukkelijk bij stil." Voetbal heeft een andere plek in zijn hart. "Voetbal is belangrijk, zeer belangrijk zelfs. Maar natuurlijk verre van zaligmakend. Tijd steken in vrienden en familie is vele malen wezenlijker. En dat verlies ik niet uit het oog. Sterker: die afleiding heb ik nodig om een goede trainer te kunnen zijn. Juist nu ik nog gezond en mobiel ben, wil ik mijn vrije tijd zo mooi mogelijk besteden." Hij heeft prettige dagen voor zichzelf. "Ik lees de krant, bezoek onze drie kinderen, die verspreid over het land wonen. En ik vind het ook wel prettig dat mijn kleinkinderen weten wie opa is. Carpe diem, onthaast, leer, vind je passie; noem het zoals je wilt. Maar geniet alsjeblieft van het leven. Het kan zo voorbij zijn."