Pasveer: "Hij was douanier, zo kwam FC Twente bij mij terecht"

Pasveer moet trainer Spitz Kohn daarvoor dankbaar zijn. "Kohn reed altijd op en neer naar Luxemburg", vertelt Pasveer in De Telegraaf. "Dan ging hij bij Aalten de grens over. Mijn vader was douanier. Een collega zei tegen Kohn dat hij een goede, jonge keeper kende. Zo kwam FC Twente bij mij terecht."

De sluitpost volgde daarnaast een opleiding tot fysiotherapeut, wat ook invloed had op zijn voetbalcarrière. "Toch wel behoorlijk, denk ik. FC Twente wilde mij verhuren. Dan is zo'n opleiding een struikelblok. Klaar met de studie moest ik zestien maanden in dienst. Ik speelde zes interlands met het militair elftal met spelers als John Metgod, Guido Pen en Ruud Kaiser. Ik kon alleen op vrijdag bij FC Twente trainen. De dienstplicht zat mijn ontwikkeling in de weg."

Pasveer werd daardoor nooit de eerste doelman bij FC Twente. "Eerst zat ik achter André van Gerven op de bank. Die werd vergeleken met Jan van Beveren, zo goed was hij. Later kwam Volkmar Gross, een heel aparte man. Ik had misschien meer op mijn strepen moeten gaan staan. Maar dat is lastig als je maar beperkt inzetbaar bent", aldus de oud-doelman, die toch mooie wedstrijden bij FC Twente speelde.

"Op Maine Road tegen Manchester City stond ik onder de lat. In mijn beleving duurde die wedstrijd maar vijf minuten, zo snel ging het allemaal. We maakten op slag van rust gelijk. Het publiek ging alleen nog maar meer tekeer. We verloren met 3-2. Manchester City had in die tijd spelers als Brian Kidd en Colin Bell", zegt Pasveer, die tegen PSV nog een strafschop van Willy van der Kuijlen stopte. "Daar ben ik trots op. Er zijn weinig keepers die dat kunnen zeggen. We verloren met 7-1. Ik ging een paar keer in de fout en vroeg in de rust zelfs om een wissel. Kohn liet mij gewoon staan."