Ravensbergen: "Of ik stiekem van het winnende doelpunt droom?"

"Helaas was het voor mij de tweede keer, want toen ik 17 jaar was gebeurde het met mijn rechterknie, nu dus mijn linker", vertelt Ravensbergen in gesprek met het Algemeen Dagblad. "Ik hoop dat het nu wel klaar is. Het vervelendste is dat je precies weet wat je te wachten staat. Dat maakt het zwaar. Al ben ik gelukkig bij FC Twente heel goed begeleid."

De beginfase was voor de 23-jarige aanvalster het zwaarst, zo geeft ze aan. "Doordat ik ook kraakbeenschade had, moest ik mijn been zo stijf houden dat ik deze op een gegeven moment niet goed kon buigen. Als dat niet beter werd, moest er een tweede operatie komen. Daar zat ik helemaal niet op te wachten. Mijn vader moest drie keer per dag vijf minuten mijn knie naar de grond drukken. Dat was heel pijnlijk, maar het is gelukkig goed gekomen."

Woensdag volgde dus haar rentree en debuut voor FC Twente Vrouwen. Het had een feest moeten worden, maar de Tukkers wisten voor de tweede keer naast de titel te grijpen. "Daarom voelde mijn debuut heel dubbel", erkent Ravensbergen. "Ik was heel blij dat ik mocht invallen en heb daar ook van genoten. Maar aan de andere kant was het enorm balen, omdat er nog geen kampioenschap was."

"Pas veel later feliciteerden ze me met mijn debuut voor FC Twente. Daarvoor verontschuldigden ze zich, maar ik vond het logisch dat iedereen eerst de teleurstelling moest verwerken. En zo hoort het ook", vindt de spits. Komende zaterdag hoopt Ravensbergen met FC Twente Vrouwen de titel binnen te halen. "Of ik stiekem van het winnende doelpunt droom? Natuurlijk, als spits droom je altijd van doelpunten."