"Rots heeft iets onverstoorbaars, wat je nodig hebt om het te halen"

"Ik heb van mijn tiende tot mijn vijftiende in de opleiding gezeten", zegt Schepers in TC Tubantia. "In het begin sloeg ik zelfs een lichting over, maar vanaf mijn vijftiende kreeg ik met groeiproblemen te maken en stokte het. Ik was toen al zelfkritisch en op een gegeven moment voelde ik wel aan dat het er niet meer van zou komen. Ik ging steeds minder spelen. Uiteindelijk moest ik weg bij FC Twente, maar de kans was erg groot geweest dat ik zelf was gestopt, als ik wel door zou mogen gaan."

Wel wilde hij nog graag blijven voetballen. "Om op niveau te blijven spelen ging hij naar HSC’21 en dat heb ik toen ook gedaan. Nu spelen we allebei in het eerste elftal." Één speler uit die lichting brak wel door. "Mats Wieffer (Nu Feyenoord, red). Met hem heb ik nog wel contact."

Stokkers die speelde met Mees Hilgers, Daan Rots, Casper Staring en Thijs van Leeuwen, zag zijn speeltijd snel afnemen. "Maar na een tijdje merkte je dat je steeds minder ging spelen. Ik was er wel klaar mee om op zaterdagen het hele land door te reizen voor een invalbeurt van vijf of tien minuten. Als je om half zeven ’s morgens in het busje zit, en je moet door de week ’s avonds om half negen nog ergens in de regio een oefenwedstrijd spelen, dan weet je wel hoe je er voor staat."

Hij had een ander karakter dan bijvoorbeeld Rots. "Daan had meer perspectief op speelminuten en ging zich stormachtig ontwikkelen. Hij heeft ook iets onverstoorbaars over zich wat je nodig hebt om het te halen. Ik ben eerst teruggegaan naar mijn oude club Grol, maar na een paar maanden vroeg een jeugdtrainer van HSC, die in Groenlo woonde, of HSC iets voor me was. Ik heb de stap gemaakt en dat is mijn beste beslissing ooit geweest. Bij HSC heb ik me kunnen ontwikkelen tot de speler die ik nu ben."