"Verwensingen die ik naar het hoofd kreeg bij Vak-P, niet normaal"

Vanaf zijn twaalfde tot zijn vijftiende zat de Apeldoornse doelman in de jeugdopleiding van Vitesse waar hij uiteindelijk plaats moest maken voor Piet Velthuizen. Toen kreeg Huiskamp de kans om naar FC Utrecht te gaan. „In dat eerste seizoen werd ik dagelijks thuis opgehaald. Omdat FC Utrecht geen andere jeugdspelers uit deze regio had, had ik een privéchauffeur. Jan heette hij. Op mijn 16de tekende ik m’n eerste contract. Dat hield niet over, maar dan ben je op die leeftijd niet zo mee bezig", laat de doelman weten.

In het seizoen 2005/2006 werd Huiskamp derde keeper van FC Utrecht waar hij al bijna elke week meetrainde bij de selectie. Ook had hij al een paar keer op de bank gezeten en moest Huisman ook voor de play-offs om Europees voetbal mee naar Enschede. "In die wedstrijd kreeg Terol vlak na de rust een tik op zijn hoofd, hij kon niet verder. Foeke Booy, de trainer, zei dat ik me moest klaarmaken. Ik heb twee keer heen en weer gelopen, toen kwam ik erin."

"Het eerste wat ik deed, was de bal ophalen. Vlak voor Vak-P, waar de harde kern van FC Twente zit. De verwensingen die ik naar het hoofd kreeg, niet normaal joh. Ik legde de bal neer om uit te trappen. Ik hoorde ‘heeeeuuuuuu’ en gleed uit. Waarschijnlijk was dat een beetje de spanning. Die was daarna wel meteen verdwenen. We stonden al met 2-0 achter. In totaal heb ik geloof ik twee ballen gehad", aldus Huiskamp.

Ook bij de return wedstrijd stond Huiskamp weer onder de lat, deze keer de volle 90 minuten. "Ondanks dat we met 3-1 verloren, ben ik van mening dat dat een van de beste wedstrijden was die ik ooit gekeept heb in mijn carrière. Jammer genoeg kreeg het geen vervolg bij FC Utrecht. Ik wist op dat moment al dat mijn contract niet werd verlengd", zegt Huiskamp.

De doelman heeft daarna nog zes seizoenen bij AGOVV in het betaald voetbal gespeeld. "Toch heb ik het profvoetbal destijds niet beleefd zoals je het profvoetbal zou moeten beleven. Ik hield wel van een sigaretje en een drankje. Ik heb er eigenlijk nooit een stap extra voor gedaan, zat nooit eens extra in het krachthonk. Ik heb nergens spijt van, ik ben tien jaar prof geweest, toch had ik er qua kwaliteiten en talent misschien wel meer kunnen uithalen", laat de Apeldoorner weten.