Wisgerhof: "Dan was Ruiz 100% steeds een van die wissels geweest"

"Wij hadden Bryan Ruiz en dan begin je de wedstrijd al bijna met een 1-0 voorsprong", opent Wout Brama bij de de podcast Sinds 1965 op de clubkanalen van FC Twente. "Dan heb je zo'n gevoel van: het komt wel goed. Je voelde aan tegenstanders ook dat ze het heel moeilijk vonden om te scoren tegen ons en dat ze moedeloos werden. Want ze wisten dat we de kwaliteit hadden voorin om altijd een goal te maken."

Peter Wekking volgde FC Twente in die tijd op de voet: "Nkufo wilde heel graag, maar collectief was er een heel diepgewortelde honger. Er zaten veel jongens in die veel hadden meegemaakt, maar nog nooit iets hadden gewonnen. Kenneth Perez bijvoorbeeld, die ook alle topclubs in Nederland had gehad, had ook zoiets van: dit is mijn laatste kans om een prijs te realiseren. Dat leidde tot een soort blokvorming, want die groep was ook wel heel volwassen."

Ruiz baarde echter het meeste opzien. "En Ruiz is natuurlijk een apart verhaal. Maar volgens mij duurde het wel even voordat de groep realiseerde dat Ruiz het wel voor ze op zou lossen. Want Steve McClaren haalde hem er vaak nogal graag af, maar de assistenten zeiden: wacht maar, wacht maar, wacht maar. En dan gebeurde het toch."

Wisgerhof ziet dat Ruiz in de huidige tijd minder kansen zou krijgen: "Nu zou dat nooit meer gebeuren. Je hebt vijf wissels. Dan was Ruiz 100% steeds een van die wissels geweest." Wekking is het daarmee eens: "Adriaanse haalde hem er ook steeds af, hij had het geduld niet."